قدر بابا رضاتو بدون عزیزم

روزهای خیلی سختی رو داریم میگذرونیم پسر قشنگم. بابات فشار خیلی خیلی زیادی رو داره تحمل میکنه ولی صداش در نمیاد...از طرفی درس و پروژه های دانشگاهش و شهریه ش و از طرف دیگه کار و کلاسهای آموزشگاه و خرج زندگیمون و از همه بدتر اجاره خونه...

خیلی سخته که چند واحد خونه داشته باشی و مستاجر باشی...

همین تابستون که تو به دنیا اومدی مطمئن نبودیم بتونیم قرارداد خونه ای رو که توش هستیم رو تمدید کنیم...آخه خیلی قیمتش رو بالا بردند و برامون سخته که هر ماه همچین مبلغی رو کنار بذاریم فقط برای هزینه اجاره خونه...ولی بعد از کلی تلاش به این نتیجه رسیدیم که شده از نون شبمون بزنیم، نمیتونیم تو این اوضاع و احوال بازار و از همه مهمتر با وجود تو نازنین که هنوز برای تحمل این دست سختی ها خیلی کم طاقت هستی، جابجا بشیم و یه خونه دیگه پیدا کنیم.

امسال رو هم با هزار ترس و لرز تمدید کردیم...ولی از همین الان با اطمینان کامل بهت میگم که سال دیگه هم همین وضعه و مطمئنم که تکلیف واحدهای آپارتمانی بابا روشن نخواهد شد که نخواهد شد...

به امید اینکه پیش بینی مامان اشتباه از آب در بیاد پسرم...

قدر بابا رضاتو بدون عزیزم که بر خلاف هم دوره ای هاش و هم سن و سالهاش، خیلی سختی های این چنینی رو تو زندگی چشیده و دم نزده...